Hoe is dat schrijven met iemand die uiteindelijk gaat sterven.

Zelf schrijf ik met iemand die in hopelijk in 2015 vrij gaat komen, maar graag wil ik weten hoe het nou is om met iemand te schrijven die de doodstraf heeft? Zelf merk ik dat de band tussen de persoon waarmee ik schrijf heel erg hecht is. Ik krijg 3x per week een brief van minimaal 8 tot 10 pagina's en hij belt een paar keer in de week.

Ik vraag me af, als ik zo'n band zou hebben met een ter dood veroordeelde, dan denk ik dat ik er zelf wel aan onderdoor zou gaan of is zo'n contact toch minder hecht?

Hopelijk kan iemand hierop antwoorden.

Ik schrijf met iemand die op Death Row zit in San Quentin, en de band is er naar mijn gevoel niet minder om.
Juist omdat ik met deze persoon heel veel gemeen heb is die denk ik juist nog closer.
Ik probeer er niet teveel bij na te dneken dat hij dood gaat, hij begint nu pas met zijn appeals dus dat zal (hoop ik) ook nog wel ff duren, hij zit net 5 jaar op death row en gemiddeld is dat toch een jaar of 10.
Als ik me af en toe toch bedenk dat hij idd dood gaat bekruipt me toch een heel naar gevoel, maar aan de andere kant ben ik heel blij dat ik heb heb leren kennen en heb mogen kennen als het gebeurt...